Yunus Emre'nin (1240–1320), şiirleri, sekiz asırdır dilden dile, gönülden gönüle dolaşır; çünkü söylediği şey ne eski ne yenidir, ezelî ve ebedîdir: İnsanın asıl bilmesi gereken şey kendisidir, kendisinin içindeki Hak’tır.
“İlim ilim bilmektir” diye başlayan ve genellikle “Kendin bilmek” redifli ilahi olarak okunan bu şiir, Yunus’un en bilinen, en çok ezberlenen ve en derin manalı eserlerinden biridir. Zahirî ilmin, diploma ve kuru bilginin yetmediğini; asıl ilmin “marifetullah” yani Allah’ı bilmek, O’nu gönülde bulmak olduğunu çarpıcı bir sadelikle anlatır.
ÏLİM KENDİN BİLMEKTİR
İlim ilim bilmektir
İlim kendin bilmektir
Sen kendini bilmezsin
Ya nice okumaktır
Okumaktan murat ne
Kişi Hak'kı bilmektir
Çün okudun bilmezsin
Ha bir kuru ekmektir
Okudum bildim deme
Çok taat kıldım deme
Eğer Hak bilmez isen
Abes yere gelmektir
Dört kitabın mânâsı
Bellidir bir elifte
Sen elifi bilmezsin
Bu nice okumaktır
Yiğirmi dokuz hece
Okursun uçtan uca
Sen elif dersin hoca
Mânâsı ne demektir
Yunus Emre der hoca
Gerekse bin var hacca
Hepisinden iyice
Bir gönüle girmektir
YUNUS EMRE
